چَلیپا

تو اِی دستِ تقدیر، قلم دارِ حق
به پاسِ دَواتِ دِل نا‌‌چَلیپا نشو

به چشمِ همه در اوجِ بیگانگی
تو پنهان بمان و هویدا نشو

اگر شب زِ نومیدی به زنجیر کشید
همه را امید باش، دریغا نشو

به دیوارِ سلول، زندانِ ظلم
خود آزادی بمان و مبادا نشو

در این روزِگارِ شِرک، حَرب و حَسَد
سپیدارِ صلح باش، تو غوغا نشو

به مانندِ آذر در چشمِ یار
تو گرمیِ دل باش و چو سرما نشو

بر آن اِدِعایِ دامِ دیروزنَما
رمزِ امروز بمان و رازِ فردا نشو

میانِ شلوغیِ شهر، با این و آن
وفادارِ ما باش و چو آنها نشو

زِ دیوانِ قسمت، لِسانی زِ غیب
بر آن فال بمان، خُلفِ یلدا نشو

پس از شامِ آخر به نورِ سحر
تو یک بوسه باش، یهودا نشو

به پاکیِ او در آیینِ مصلوبِگی
چو عیسی بمان و مسیحا نشو

اگر کم نِمودم، بیشِ تو باد
پس به نیکی بخوان و تو بَر ما نشو