من زِ خود گمشده و بی خبرم
بَس تو را می‌خوانم، تو مَرا پیدایی
به چه شور و چه شکوهی در تو پنهان شَوَم
….که تو هم شوریده و هم شیدایی

از خَمِ اَبرویِ تو در مَحفلِ تو هیچ شدم

چون باد برقصاندیم و در مویِ تو من پیچ شدم