شُکرِ یزدان را که گشتیم بارِ دیگر گردِ شمس
تا چو هر سین آن ضیافت را به هفت پرتو شویم
چون شکوفه در بهاران، پیله را پروانگی
باشد ای ایزد که روزی همچو نوروز بر زمین ما نو شویم

خوش به آن گُل زِ هفت باغ که تو گلچین شدی
همچو مرغی به سی و نون به هفت سین شدی

هَم رَه و حامیِ هم، میشود این سال نو
واسه آزادیِ من، واسه آبادیِ تو